خدآیآ من چقدر امآم حسین رو دوس دآرم .. چقدر بچه هآی حضرت زهرآ رو دوس دآرم .. ! امآم حسین یِ شخصیتِ خیلی خآصیه ... اصلن نمی دونم .. نمی دونم چطوری بگم .. اصلن خوشم می آد وقتی اسمش می آد .. خوشم می آد عزآدآری ـآشو می بینم .. خوشم می آد دیگرآن حسینُ صدآ می زنن . خوشم می آد حسین رو فریآد می زنن .. اصلن فکر کردن به امآم حسین و کربلآ وآقعن حآل آدمو سخت ؛ منقلب می کنه .. دیوونه می کنه .. آدم مگه بآید به چ درجه ای رسیده بآشه کِ تمآم اعضآی خآنوآده و یآرآنش رو جلوش نیزه بآرون و تیکه تیکه کنن امآ بآز صبور بآشه .. ؟! بعد بآ آرآمش ب میدآن بره و سرش ب نیزه بره .. یآد کتآبِ " آفتآب در حجآب " افتادم :یآد حضرتِ زینب : مهلا مهلا .. ای برآدر یِ فرصت بده نگآت کنم .. اصلن نآمِ حسین یِ چیزِ خیلی خآصیه !